مقایسه سه روش اتصال

در زمینه تحلیل، بررسی و مقایسه سه روش اتصال مورد بحث، اطلاعت و مقالات بسیار محدودی وجود دارد که اکثر آن ها برای زمان و شرایط خاص قابل قبول هستند. در این بخش سعی شده مقایسه ای کلی و اجمالی از نظر زمان، طول اتصال، مقاومت، عبوردانه ها، ابزارهای مورد نیاز، قطعه واسط برای اتصال و هزینه انجام شود.

زمان

زمان انجام هر اتصال کوپلینگ شامل زمان مورد نیاز برای رزوه کردن دو سر اتصال شونده و زمان لازم برای بستن کوپلر است. در اتصال فورجینگ این زمان فقط به همان زمان حرارت دهی میلگردها محدود می شود. در اتصال اورلپ این زمان بسیار کم و در حد چند ثانیه برای بستن سیم آرماتوربندی است. در مجموع و طبق بررسی ها و تحقیقات گذشته می توان این سه نوع اتصال را از نظر زیاد بودن زمان انجام فرایند به ترتیب کوپلینگ، فورجینگ و اورلپ رده بندی کرد .

طول اتصال

طول مورد نیاز در روش جوش فورجینگ به اندازه قطر همان میلگرد است که در واقع همان ناحیه نیز حرارت دهی می شود. در شیوه کوپلینگ این طول باید به اند ازه ای باشد که بتوان رزوه و بستن کوپلر را انجام داد. به صورت تقریبی این طول در حدود 5 تا 10 سانتی متر است. در اتصال به شیوه اورلپ نیز این طول بسیار زیاد و تقریبا قابل مقایسه با روش های فوق نیست. بدین ترتیب از نظر طول اتصال با صرف نظر کردن از اختلاف اندک فورجینگ و کوپلینگ می توان این دو ر ا بسیار مناسب تر از اورلپ دانست.

مقاومت

از نظر مقاومت طبق نتایج حاصل از آزمایشات، روش فورجینگ در نقطه اتصال دارا مقاومتی بیش تر از فلز پایه است . در کوپلینگ مقاومت اتصال شدیداً به مقاومت کوپلر وابسته است و در صورت مناسب بودن کیفیت و جنس کوپلر می تواند مقاومتی در حد فورجینگ داشته باشد.
در وصله ی پوششی نیز مقاومت کمتری نسبت به دو روش فوق بدست می آید که شدیداً به خطاهای انسانی وابسته است، به نحوی که اگر سیم آرماتوربندی که توسط آرماتوربند بسته می شود، به خوبی محکم نگردد یا به تعداد و فاصله کافی نباشد، امکان ایجاد ضعف مقاومتی در این ناحیه وجود دارد. بنابراین از نظر مقاومت نیز می توان فورجینگ و کوپلینگ را برابر و بعد از آن ها، اورلپ را مناسب دانست .

عبور سنگدانه های بتن

در اتصال فورجینگ و کوپلینگ به دلیل عدم تراکم میلگرد در محل اتصال، عبور سنگدانه ها بسیار راحت تر از اورلپ انجام می شود. البته با مقایسه بین کوپلینگ و فورجینگ و با توجه به حجمی که کوپلر اشغال می کند، می توان فورجینگ را تا حدی مناسب تر دانست .
بنابراین از این نظر می توان به ترتیب مناسب بودن برای عبور سنگدانه ها، ابتدا فورجینگ، کوپلینگ و سپس اورلپ را ذکر کرد .

ابزارهای مورد نیاز برای انجام فرایند اتصال

در اتصال فورجینگ کلیه وسایل به عنوان واحد فشار و حرارت مورد نیاز است . برای اتصال کوپلینگ به دستگاهی برای رزوه کردن انتهای میلگردها و در اورلپ فقط به یک انبردست نیاز است . در نتیجه از این نظر می توان از نظر کم بودن تجهیزات مورد نیاز به ترتیب اورلپ، کوپلینگ و فورجینگ را نام برد .

قطعه واسط برای اتصال

در اتصال کوپلینگ به کوپلر و در اورلپ به سیم آر ماتور بندی نیاز است در حالی که در فورجینگ به قطعه ی واسط نیاز نمی باشد .

هزینه

این فاکتور می تواند تحت شرایط مختلف از جمله ابعاد پروژه، قطر میلگردها، محل انجام پروژه و غیره متفاوت باشد . اما طبق برخی تجربیات و تحقیقات، هزینه کوپلینگ از فورجینگ بیشتر است .
بنابراین از نظر مناسب بودن قیمت و کم هزینه بودن، می توان به ترتیب اورلپ، فورجینگ و کوپلینگ را نام برد.

نتیجه گیری

با توجه به بررسی ها و مقایسه های انجام شده نتایج زیر حاصل می گردد:

نظر به اینکه در کشور از سیستم فورجینگ در تعدادی از پروژه های سازه های بتنی استفاده شده و می شود، لازم است در این زمینه تحقیقات آزمایشگاهی دقیقی صورت گیرد، تا بتوان به دنبال روش های جایگذین وصله ی پوششی اقدام گردد، به نحوی که بتوان از آن در آئین نامه بتن ایران، بهره برد .

در صنعت ساختمان سازی علاوه بر ایمنی و مقاومت، اقتصاد طرح نیز مطرح است، از آنجا که، حذف میلگرد استفاده شده در طول اورلپ با توجه به ابعاد پروژه می تواند در کاهش هزینه ها موثر باشد . علاوه بر این کاهش هزینه، مشاهده گردید که در روش های کوپلینگ و فورجینگ مقاومتی بالاتر از وصله های پوششی را می تواند به همراه داشته باشد .

استفاده از روش های فورجینگ و کوپلینگ مشکل تراکم میلگرد و ویبره نامناسب را می توان نسبت به سیستم اورلپ، به طور قابل توجهی مرتفع کرد .

تا اینجا در مقایسه فورجینگ و کوپلینگ در تکنولوژی فورجینگ نظر به اینکه قطعه ی واسط مورد نیاز نیست و همچنین تمام فرایند آن در محل کارگاه و توسط یک کارگر آموزش دیده قابل انجام است، می تواند مقبولیت بیشتری نسبت به کوپلینگ داشته باشد .