تجهیزات جوشکاری اکسی استیلن

تجهیزات جوشکاری اکسی استیلن عبارت هستند از : کپسول گاز اکسیژن، سیستم تامین گاز استیلن، شلنگ، فشار سنج، رگوالتور، مشعل جوشکاری و نازل . اکسیژن و استیلن در داخل دو کپسول مجزا قرار دارند . بر روی هر کپسول یک فشار سنج وجود دارد که فشار داخل کپسول را مشخص می کند . از طرفی هر کپسول یک رگولاتور نیز دارد که به وسیله ی آن می توان فشار خروجی گاز را تنظیم کرد .
گازهای اکسیژن و استیلن با فشار تنظیم شده وارد شلنگ می شوند و این شلنگ ها وارد مشعل جوشکاری می شوند . در داخل مشعل یک محفظه ی اختلاط وجود دارد که دو گاز در داخل آن با هم ترکیب می شوند . سپس از طریق نازل از نوک مشعل خارج می شوند . با یک فندک گاز روشن شده و سپس شعله تنظیم می شود تا عملیات جوشکاری انجام شود .

سیستم تامین گاز اکسیژن و استیلن :

معمولاً از کپسول های حاوی گاز اکسیژن و استیلن برای تامین سوخت در جوشکاری اکسی استیلن استفاده می شود . استیلن گازی است که نمی توان تحت فشار زیاد در سیلندر نگه داری کرد و اگر فشار از یک حدی بیشتر شود انفجار رخ می دهد . برای آن که بتوانیم حجم مشخصی از گاز استیلن را درون سیلندر نگه داری کنیم مواد اسفنجی شکلی را در بدنه سیلندر قرار داده اند و سپس استون را داخل سیلندر تزریق می کنند . در ادامه گاز استیلن به داخل کپسول تزریق می شود . استیلن و استون با هر نسبتی در هم قابلیت انحلال دارند.
با افزایش فشار، حد اشباع استیلن در استون بیشتر می شود و به این ترتیب حجم قابل قبولی استیلن داخل سیلندر قرار می گیرد .

مشعل :

در جوشکاری اکسی استیلن مشعل نقش بسیار کلیدی دارد . در واقع قبل از آن که گاز سوختنی و اکسیژن از نوک نازل خارج شوند باید به خوبی با هم مخلوط شوند .
عمل مخلوط شدن در داخل محفظه ای که درون مشعل جوشکاری است انجام می شود . اگر عمل اختلاط به خوبی انجام نشود گاز خروجی به خوبی نمی سوزد و حرارت کافی برای احتراق فراهم نمی شود .
بدنه بیرونی مشعل معمولا از جنس برنج است و دارای دو شیر ظریف اکسیژن و استیلن می باشد . با چرخاندن این شیر ها نسبت اکسیژن به استیلن تنظیم می شود ولی فشار اصلا تنظیم نمی شود و از طریق رگولاتور تنظیم فشار امکان پذیر است .

نازل (سر مشعل-افشانک) :

): اکثراً از جنس مس است و یک سوراخ در نوک آن وجود دارد . گاهی سر مشعل از طریق قطر سوراخ و گاهی از طریق یک عدد بدون واحد معرفی می شود . سر مشعل های مختلف برای ضخامت های مختلف به کار می روند . اگر ضخامت فلز پایه زیاد باشد، باید سراغ سر مشعل های بزرگ تر برویم .

وظیفه اصلی نازل متمرکز کردن شعله به میزان دلخواه است .

اگر حرارت شعله در یک قسمت کوچک روی سطح نمونه متمرکز نشود، یا اصلا نمونه ذوب نمی شود و یا ناحیه ی وسیعی تحت تاثیر حرارت شعله قرار می گیرد که مطلوب جوشکاری نیست .

رگولاتور :

از این وسیله برای تنظیم فشار خروجی استفاده می شود . در واقع فشار داخلی سیلندر همان فشار مورد نیاز برای جوشکاری نیست و به مرور زمان نیز افت می کند . بنابراین به یک وسیله برای تنظیم فشار نیازمند هستیم .
گاز درون سیلندر از طریق دریچه ورودی ( inlet ) وارد فضای رگوالتور می شود . زمانی که وارد شد، از طریق روزنه ای که در قسمت پایینی وجود دارد وارد قسمت باالایی رگولاتور می شود و به زیر دیافراگم فشار وارد می کند . ناشی از این فشار دیافراگم (diaphragm) به بالا حرکت می کند و به فنر بالایی خود نیرو وارد می کند .
زمانی که فشار خروجی را بر روی رگولاتور تنظیم می کنیم، در واقع فشار فنر بالایی بر دیافراگم تنظیم می شود . حال پاپت (poppet) ودیافراگم به هم متصل هستند . با بالا رفتن دیافراگم، پاپت هم به بالا کشیده می شود و به تدریج روزنه ی ورود گاز به قسمت بالایی محفظه رگولاتور بسته می شود. در این زمان فشار گاز زیر دیافراگم نیز با فشار فنر به حالت تعادل رسیده و دریچه خروجی باز می شود. گاز خروجی دارای فشار تنظیم شده بر روی رگولاتور است . حال با خروج گاز دوباره دیافراگم و در نتیجه پاپت به پایین بر می گردد و دوباره گاز وارد می شود و تعادل بین فشار گاز و فشار فنر مدام تنظیم می گردد . رگولاتور هایی که برای اکسیژن و استیلن به کار می روند باهم متفاوت هستند .